...in desperate need of a friend, PSP and diet...

AB-BSE = around 15
ASIAN = around 20
BES = 3 sections around 50 in all cguro.
CA = 4 sections around 50 in all din siguro.
ECO = around 15
JRN = 3 sections, around 50 in all na lang din
LIT = around 15
LM = 2 sections, around 30 in all siguro
PHL = 30
POLSCI = 2 sections? around 20 in all siguro
SOCIO= around 15 cguro.


Bobo ako sa math. Pero alam ko more or less, mga around 200 ang gumraduate sa AB noong 2007 ayon sa inisip kong bilang ng mga tao... AB pa lang un. andaming college sa UST... andaming ibang university... bakit ganun? bakit sa pinagtatrabahuhan ko ako lang ang nasa batch ko? anung chances meron na sa libo-libong estudyanteng gumraduate noong 2007 eh ako lang ang nasa trabaho ko ngayon?! apparently, malaki ang chance na mangyari un DAHIL NANGYAYARI SA KIN UN NGAYON!!! tangna, ako pinakabata sa bwakananginang trabaho ko... kahit nun huling trabaho ko eh... well last time meron naman isa, pero nonetheless!! pinapatanda ako ng maaga ng mga trabahong to eh... ang lungkot sa bwakanaginang trabaho lalo na kung wala kang maka-relate... lahat sila ang problema either pamilya, pera, o renta, o kung anu anu pa... wala akong makausap na ang problema eh nananalo ang LAL kahit na wala silang silbi, na natatalo pa rin ang Welcoat kahit ganun un lineup nila, na ang hina na ni Shadow Priest sa 6.49, na matatapos na ang Ysabella at ndi ko pa alam kung anu na ang nangyayari... tapos isang tao na nga lang nakakausap ko na nag-eefort magstay minsan after ng shift nya para maki chika (babae, feeling ko mejo nakakaramdam din ng kakulangan sa kausap dahil ganun din sitwasyon sa umaga) ng mga pangyayari sa klase nya nun araw na un, eh pinagbawalan pang magstay sa mei station ko after ng shift nya... lunch ko, mag-isa lang ako... kukuha ako ng tubig sa pantry habang mei mga tao, tumatahimik cla at nagchchange topic... pota... ang lungkot eh... asan na ba un mga nagtatrabahong gumraduate? labo naman... apply naman kayo sa min... hassle lang sched ng onti (2pm-11pm) at maiipit ka lang ng onti sa sobrang strikto nila sa attendance, pero easy lang naman trabaho eh... ang pinakamahirap na eh un umintindi ng Koreano... ang lungkot kasi sa bwakananginang trabaho pag wala kang kausap kundi un computer eh...


Di na ko makatulog... parating na un magiging kabiyak ko sa kalungkutan: un PSP... xa ang magiging eternal friend ko against boredom and shit sa trabahong un... xa rin ang magpapanatili sa kin sa trabaho nang at least 3 months dahil babayaran ko pa xa...


2000pesoses... nararamdaman ko na ang hirap ng pagbudget... sabi ko ayaw ko magdiet ever, dahil ayaw ko binabantayan ang kinakain ko... pero ngaun kasi sabi ng wallet ko eh tumigil tigil ako ng gastos at magbaon na lang eh... oh well, i think it would work out for me well kun magbaon na nga lang ako.. pero kun walang mabaon, pota hassle... sama ko talaga magutom... gusto ko itulog kanina eh... wala lang chance... haay... buhay!!!! sana manalo na ko sa lotto!! titigilan ko na lahat ng to at magtatayo na lang ako ng jolibee sa antipolo!!!