Tapos, Ano Na?

[Tagalog naman. Maiba. Ayoko kasi gumawa ng ganito sa Tagalog kasi parang masyadong radikal. Hindi naman ako aktibista. Pero sa pagkakataong ito, gagamitin ko ang makapangyaring wikang Pilipino.]

 

Nakibasa ako ng isang pahayag tulad nito, naglalabas lang ng nasasaisip, tulad ko. Naiintindihan ko naman ang nararamdaman nya. Sa ibang pagkakataon, kung hindi mismong tiyuhin ko ang naroon sa gitna ng senado, siguro hindi ko rin ginagawa to. Siguro, nakikikalat rin lang ako ng balita bilang tulong. Ito kasi ang pwede kong magawang tulong lalo pa sa kinalalagyan ko ngayon sa lipunan. Pero ang sigurado ko, kung hindi man tiyuhin ko ang nandoon, wala akong rally na sasamahan. Eh kaso tiyuhin ko nga, kaya ganito na lang ako ka-pursigido.

 

Sa normal na pagkakataon, ganun lang ako tatahimik. Magpapahayag ng mga nasasaisip ko, pero yun na lang tulong ko sa bayan. Kasi nakakasawa na ang makigulo sa mga tinitipong mga tao, wala naming nangyayari. Isang problema ang parating lumalabas: Walang siguradong mahusay na pinuno. Mahirap palitan ang gahaman at isugal sa isa pang gahaman. Gahaman si Erap, pinaboran ang kanyang mga kaibigan at naging talamak ang sugal, kumita siya ng husto. Pinalitan natin ng ekonomista (wala po ako sa EDSA noon, masaya akong walang pasok sa UST noong nagkakagulo ang mundo) na bise-presidente, na nagtataglay ng kilala at respetadong pangalang “Macapagal”. Lumalabas, tila nagkamali tayo. Noong una, yung gahaman eh kumita sa ilegal na paraan, ang sumunod eh kumita naman sa mga inuutang ng gobyerno. Mas masahol pa pala ang ipinalit natin. Sayang ang talino, pinakinabangan lang ng husto ng asawa niya ang kanyang posisyon, at sinira ang magandang pangalang dala niya. Ngayon, sino naman ang papalit? Isang dating pulis na nagsabing ayaw nyang pumasok sa pulitika pero ngayo’y nasa gitna ng imbestigasyon ng senado? Isang dating mambabalita na noo’y (sinasabing) kailangan ng matinding koneksyon o malaking halaga para lang mabigyan pansin ng programa nya? Isang pinunong nagtatawag ng “rebolusyong moral” ngunit patuloy na sumusuporta sa mismong taong inilantad nya ang baho?

 

Sa totoo lang, hindi ko alam. Sa totoo lang, tulad ng sinabi ko, sa ibang pagkakataon, hindi ako dadalo sa kahit na anong pagtitipon. Pero naisip ko, hindi rin naman tulad ng normal na pagkakataon ito. Ngayon lang naman nagkaroon ng saksi na hindi mukhang tangang nabibili. Ngayon lang naman nagkaroon ng saksi na umamin ng baho nya. Ngayon lang naman nagkaroon ng saksi na hindi tumiklop kahit na katabi lang nya ang mga taong mismong inaakusahan nya. Ngayon lang naman nagkaron ng saksi na kahit na takot para sa buhay niya eh tinuloy pa rin ang pagbaliktad sa mga mismong taong nagdala sa kanya sa posisyong kinalagyan nya noon.

 

Nakakatakot umulit, baka magkamali nanaman. Pero ano ba ang tama? Ilang eksperimento rin ang ginawa ng mga mahuhusay na mga dalubhasa para makarating sa isang mahusay na umiiral na produkto. Tulad nitong computer na ginagamit natin, nasisiguro ko na hindi sa isang gabing usapan lang ang natapos itong maging ganito. Noong unang lumabas ito, masaya na ang mga batang makakita ng mga larong tulad ng Scorched Earth o kaya Googlemath. Tapos nagkaroon ng kulay, masaya nanaman ang sangkatauhan sa mga maaaring magawa nito sa buhay nila. Pero lumabas pa ang laptop, na siya namang nagbigay daan na madala ang mga nagagawa sa computer kahit saan. Ang punto ko lang ay ito: hindi perpekto ang gagawin mo. Maari kang magkamali, suwerte kung tama. Pero lahat ay pwede pang ayusin. Kaya naman nagkakaroon ng tama eh dahil may konsepto rin ng mali (pwede rin namang kaya may mali kasi may konsepto ng tama, pero para sa usaping ito, ang una kong sinabi ang gagamitin ko, mahabang pagtatalo kung paguusapan natin ang pareho). Nagawa ang computer noon at tila malaking tulong ito, bagama’t maraming problema. Patuloy na inaayos ang mga problemang ito kaya hanggang ngayon eh may lumalabas pa ring iba’t ibang bago na tumutugon sa mga pagkukulang ng nauna. Oo, marahil sa pagtawag sa pagbaba ng pangulo ay magkamali ulit tayo pagdating ng panahon, pero nasa atin yun kung hahayaan nating magpagamit. Ang presidenteng nakaupo ngayon ay hindi pa rin maipaliwanag kung bakit siya pa rin ang nakaupo dyan. Hindi malayo na kung sakali mang palampasin ulit natin ang pagkakatong ito at antayin na lang ang pagtatapos ng kanyang termino sa 2010 ay tuta pa rin niya ang papalit.

 

Opo, naiintindihan ko at nirerespeto ko na hindi solusyon ang paglabas sa kalsada upang ihayag ang saloobin at tawagin ang pagbaba ng pangulo. Sa paulit-ulit na ganitong pangyayari ay nawawalan na ng diwa ang rebolusyong nagbigay sa atin ng demokrasyang dinaranas natin ngayon. Pero kanino natin ihahain ang kaso ng pandarambong ng gobyerno? Sa kataas-taasang hukom, ang Supreme Court, kung saan namumuno rito ay isang hukom na kilalang kasangga ng pangulo at ayaw umalis sa kabila ng humihinang kalusugan at tila baluktot nang pangangatwiran (noong nakaraang eleksyon inamin ni Raul Gonzales na nagbigay siya ng “incentive” umano sa mga mayor ng kanyang probinsya kung mananalo ang mga kandidato ng administrasyon sa kanilang lugar. Pero hindi daw ito suhol)? Sa parehong hukom kung saan may mga abogadong sa pagkatao ang atake at hindi sa isyu?

 

Ayoko pong umalis ng bansa. Hindi ko rin naman sinasabing makabayan ako, ayoko lang. Pero ngayon, sa pagkakataong ito, naihayag na ang kailangang maihayag. Libo libo, maaring milyon pa, ang nagpapahiwatig ng kanilang suporta, pasasalamat, at mga dasal sa ginagawa ng tiyuhin ko. Pero marahil, higit sa kalahati nito ay iniisip ang iniisip ko rin. Sana po, isantabi nyo muna ang mga iniisip ninyo, tama na po ang pagmamasid, maaari na tayong kumilos. Wag na nating hintayin pa na makitang sobrang dami ng tao at unti unti nang tumitiklop ang mga opisyal ng gobyerno. Natatakot akong ang madatnan ko bukas sa pagtitipon ay ang parehong mga tao, mga aktibistang parating isinisigaw na bumaba na ang pangulo. Nais ko sana, makita kong nakurot ang mamamayang Pilipino, nais ko sanang makita na may mga Pilipinong nagmamalasakit pa sa bansang ito.

 

Ayoko ko pong sumuko. Ang tiyuhin ko, sa ating lahat lang kumukuha ng lakas ng loob. Bukas, nais nyang malaman kung sapat ba ang ipinaglalaban nya. Hindi na maibabalik ang dating buhay nya. Hindi ko alam kung ano na ang mangyayari pagkatapos ng gulong ito. Bukas, nais niya ring malaman kung handa rin ba ang mamamayang Pilipino na manindigan tulad ng paninindigan nya para sa mamamayang Pilipino.

 

Suklian po natin ng tapang ang tapang. Tulungan nyo po kaming manghimok ng tao na pumunta bukas… Nagpapasalamat kami sa lahat ng nagbibigay ng kanilang mga dasal, ngunit sabi nga, nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa. Sabay sabay po tayong nagdarasal, sana po, sabay sabay rin tayong kumilos…