...bingo humor, traffic, and women...

pa: mei gagawin ka bukas?

me: wla naman po.

pa: laruin mo nga ung bingo tickets ko. sayang eh.

 

flashback umaga ---> mag-aaply ako trabaho sa ortigas. sabi ni ortigas balik daw ako ng 4pm. sabi ng tatay ko kunin ko daw kotse nya sa opis nya sa sta.mesa. tinanung ko muna sa nanay ko kun kelangan ko pa gawin un since 4pm kelangan nkabalik na ko ortigas (11am na nun, bukas na galle). sabi oo kunin ko daw kasi maghahatid pa ko sa tatay ko para kunin un isa pa nyang kotse sa pagawaan. so, ayun, iniisip na kelangan ko talaga pumunta, pumunta na ko. pagkasakay ng fx papunta quiapo, sabihan ako na "ano ter? kasi pde naman bukas na lang un kotse iuwi eh." so peste na. problema agad. tapos sabi ko samahan ko lang che sa xray tpos kain kami, saka na ko punta opis nya. nun dumating kami dun, wla na xa, iniwan susi sa kin. ang tagal ko daw. tapos pag-uwi ko sa bahay nalaman ko na ndi na nya tinuloy lakad nya dahil late na daw xa. indirectly telling me na "tagal mo kasi eh."

 

so, sino ba naman ako para tumangging laruin un bingo nya? ayun. laban. sinama tita ko at utol ko thinking sa dami ng tickets, di ko kakayanin mag-isa. 44 tickets un, 4 na tig-11 (panis. nag-math) na paper bingo card. un pala, color-coded si bingo. 11 games meron. ibig sabihin, 4 lang technically ang card na eligible ko gamitin per game. pota. sinayang ko pa oras ng 2 pang tao.

 

sa bingo na. nakaranas ka na ba ng bingo sa isang family day? every christmas kasi napapagtripan na namin yan sa family eh. kung anu anu lang pinamimigay. pero ndi ko alam bakit dun sa bingo na un ndi ganun kabenta mga jokes. sa bingo ka lang makakarinig ng kung anu anung joke pertaining to numbers.

"o, sa letrang O, paboritong number ni (insert name of person)... 69!"

"sa letrang N, waistline ko ngayon, 35!"

"sa letrang B, Jaworski, 7!"

"sa letrang I, sweet 16!"

"sa letrang G, kalbo, 60!"

tapos mei mga bago akong narinig na walang kakwenta kwenta:

"sa letrang N, doble kwatro, 44."

"sa letrang I, doble po ulit, doble trese, 26" (ndi tlga ko natutuwa pag math ang joke eh)

"sa letrang G, edad ko dati, 51" (ok, ok, so matanda ka na. pero kun ganun din lang sasabhin mo, eh di simulan na natin sa 'sa letrang B, edad ko dati, 1)

 

iba lang siguro talaga pag di mo kilala talga lahat ng taong kahalubilo mo. minsan kasi tumatawa na un iba, kami tinatanung pa namin kun bakit naging ganun un number eh. ewan. masaklap pa, nag-effort na kami, nagsayang pa kami ng oras, out of 11 games, wla pa kami napanalunan. bukod dun, mei raffle pa, na namimigay sila ng jacket, payong, at mga bag. mahigit 40 rin siguro un.  wla rin kami nakuha. oo alam ko, ndi lahat ng tao sinuswerte. pero din naman ganun kadami tao dun para ndi man lang kami manalo sa raffle no... isa per family lang naman nakaregister eh. at di ako naniniwala na lampas 50 ang mga pamilyang andun. hay. sana sa bingo tumama mga nagpabitin sa kin.

 

pag weekends, masarap magdrive eh. ang layo ng mararating mo sa maiksing panahon dahil sobrang wlang traffic. kahapon di ko alam kun bakit lahat ng tanga eh nagkasama sama sa kalsada. sobrang traffic ng sta. lucia, wla naman sale. nanay ko dumating sa santolan lrt ng 6:15, nakauwi sa bahay almost 9 na. nagmotor isang pinsan ko para sunduin un isa ko pa pinsan dun sa lrt, pati xa natrapik. labo. di ko tuloy alam kun matutuwa ba ko na ganun lang kadali ang pagkuha ng lisensya dito sa pilipinas. pila lang ang pinaka effort mo. ang pinakamagandang pde ko na isipin dun eh, kahit na ang daming bobong driver sa pilipinas, eh sigurado akong either madiskarte o pasensyoso ang mga lisensyadong drivers. madiskarte dahil kayang ndi pumila, pasensyoso naman dahil pumila.

 

3am. kakatapos lang ng tongits na malupit, sinundo ako para umuwi na daw. pupunta daw ako ng tarlac. "pota." sabi ko, "problema nanaman?" "basta umuwi ka na lang." sabi ng ate ko. umuwi ako agad dahil kelangan nanaman ng guidance counsellor. basta, matapos ang sobrang habang drama na wala naman talagang solusyon, ang isang naiintindihan ko lang talaga ng lubos at tila mananatili na talaga sa isip ko, eh ayaw magpaintindi ng babae. pag nagkakaintdihan kayo, either bading ka, babae ka rin, o pinipilit mo lang paniwalain sarili mo na nagkakaintindihan kayo.

sitwasyon:

ma: gusto ko pumili na xa. ako o xa.

me: ok. kung xa piliin, ok lang ba seio?

ma: ndi. wla xang karapatan.

me: ok. eh kung ikaw piliin, maniniwala ka ba na bibitawan nya un isa?

ma: ndi nya naman gagawin un eh.

o di ba. sakit sa ulo. walang solusyon. ndi pdeng a, ndi pdeng b. c naman pala sagot, tanung pa ng tanung. ang mga nakasagot naman sa tanung na "what is the meaning of life" eh patay na eh... kasi nag-move on na sila. tapos na ang "life" nila. pde na nila madefine. ganun din naman siguro solusyon sa isang bagay na walang kasagutan eh. move on and let the past be. kun ganito lang ng ganito wala talaga katahimikan yan sa buhay.

 

ok, ndi ako anti-female/feminist. naiintindihan ko na mei pagkukulang din naman kaming mga lalaki, base rin sa parehong sitwasyon.

me: san ba galing un?

pa: binigay ng bataan ko.

me: bakit mo kinuha?

pa: wala lang. eh puro lalaki kami eh, kantyawan lang naman.

me: tapos ngayon pinoproblema mo kung bakit nanaman kayo nagkakasiraan ng ulo?

 

masculine pride. madalas nakabulag sa judgement ng isang lalaki. dahil takot makantyawan, dahil takot mei masabi tungkol sa kanya, kelangan parating ipakitang kaya nyang gawin kung anung gusto nyang gawin, without thinking of the consequences it might bring, just to satisfy the crowd at hand.. siguro dahil dun, kaya nagkakaron ng mga kabit (bata pa yan, wasari pa!), kaya nadudurog sa kalasingan (o straight mo nga yang scotch-brandy tpos i-chaser mo ng red horse!!), o di kaya'y naaaksidente sa pagmamaneho (chong, di mo na kaya magdrive).

 

pero, tulad nang ndi mababagong ugali ng mga babae, eh meron din namang ugaling ndi rin pdeng baguhin ng mga lalaki. oo, siguro nga bunga ng kantyaw kadalasan ang mga problemang inilahad ko, pero ndi mo naman maaalis sa lalaki ang mapa-barkada. ewan ko. pde mo naman kasi maipakita sa mahal mo kung sino ka talaga, pero sa mga tulad mo rin ikaw makakagawa ng mga bagay na ndi nyo gagawin ng mahal mo (mag-basketball ng limahan, mag-dota, o umihi sa pader). kung babae ka, nseio naman kun kaya mo pagkatiwalaan enough ang partner mo sa mga kantyaw na ganun.**

 

**NOTE: di ko originally naisip na ilagay to sa blog ko. pero naisip ko lang, baka magka-idea, mahadlangan pa ang mga get-together ng klase na maaari kong puntahan in the future. dumedepensa lang ako sa sarili ko.:p sa ibang lalaki, bahala kayo sa buhay nyo. hehe....

...stuff i wanted to write about (na ngayon ko lang nagawa)...

JAPS CUAN = 4 STRAIGHT FREE THROWS to turn back San Beda in the Champions' League. hehe... AT isang 3pointer na ndi mala-Jun Cortez na boarding. manghang mangha ako nun nakita ko un apat na free throws at para akong gago dito sa bahay na tawa ng tawa sa basketball. kala mo nakapanood ng rerun ng Pido Dida eh. Biruin mo un? 4 na freethrows ang pinasok ni Japs nun panahong mei pag-asa pa ang Beda makahabol? and to think un huling free throw nya ibblock sana ni Menor (oo, napikon din siguro dahil nga pumasok lahat ng tira)...

Purefoods loses streak to Red Bull. Ok lang sana, pero bakit sa Red Bull pa?! paksyet. ok rin lang naman sana Red Bull, kaso ayaw ko talaga kei Pennisi eh. tangna nun. Dahil sa kanya kaya ndi sumisikat un ibang local players na dapat mei playing time, tulad halimbawa ni Ken Bono na mistulang tagapagpasikip lang ng bench ng Alaska (dahil mataba xa, oo, pero dahil din loaded na frontcourt nila). Para tuloy parating mei import ang Pilipinas sa international ballgames, kasama un kalbong puti na un...

Boston loses perfect record to Orlando. Nagpakitang gilas, hinabol ang 20 points, pero siguro there's room for just one miracle per game. Humabol na sila ng 20 points, umasa pa sa game- winner si Paul Pierce? Gago din. Oh well...

Lakers trade F Brian Cook and G/F Maurice Evans to Orlando for F Trevor Ariza. Di ko alam kung paano titingnan to positively. In terms of production, ndi mafi-fill ni Ariza un contributions ni Cook at Evans. Its a good deal for Orlando, bad, I think, for the Lakers. Siguro it frees up salary cap space, and that may be what matters. besides, aun nga, playing time. for the careers of Cook and Evans, good na rin siguro since it might give them better playing time. Pero di rin eh. Si Ariza di rin makakapaglaro sa Lakers. Para lang silang naglaro. Baka trade bait? Kun meron sigurong desperado makakuha kei Ariza. Crush? haha... Ewan. Labo talaga nun.


Arce Dairy Almond and Nuts (un ata pangalan nun. basta masarap) + Nachofast meal + Icebergs Oreo Brownie Split ([homer voice] hmmm.... Oreo Brownie...) = kabusugang ikakasuko ng tyan ko, at bonding sa CR. nagtitipid kami, di na rin naman ganun kabigat un ginastos namin. ata. 3 establishment kasi pinuntahan namin na less than 200 lang ginastos namin eh. Pero suma total ganun din ata ginastos namin. Saya naman. hehe... Dami namin nasubukan. Dalawa lang pala. Pero at least, di ba, di naman sa lahat ng araw na lalabas ka eh makakasubok ka ng dalawang bagay sa isang araw lang.

Webam naming kinain ng daga ang wire para ito'y maputol = naayos ko! haha.. .akalain mo un? matinding wire-connecting skills ang kinailangan ko. not to mention wire-finding skills. tanginang un, andami pala wire sa ilalim ng matabang itim na wire nun... But what matters is that it's operational. pde na ulit ako magbenta ng katawan ko sa internet habang sumasayaw sayaw sa harap ng webcam ko. yahoo!!! cge na cge na, fine. wag nyo na imaginin. di ako marunong sumayaw. feeling ko lang accomplishment un pagkakaayos ko sa kanya at fully operational xa. pangit nga lang un mga nakalabas na wire na ndi ko naman maiwasan dahil sa nun kinabit ko eh kinailangan ko ang tulong ng electrical tape, na syang naging dahilan kun bakit di ko na maibalik sa dating ayos un... [go! depensa!]

ayun. sana magkatrabaho na ko. ayoko na dito sa bahay. gusto ko, pero ayoko nang nasusumbatan ako ng mga magulang ko dito. si ate balak magsapalaran sa Singapore. ako din. pero sa susunod na. pag mei pera na ko siguro. sa ngayon, pde na siguro tong mga inaaplyan ko. sa friday interview sa Gawon. english tutor. hehe... pera pa rin un. dayshift naman. ayoko na maging mapili. kung eto kailangan ng Pilipinas (naks), eto na lang gagawin ko muna. mag-iipon na muna ako at sa susunod na mangangarap ulit. kaya wag aasang manlilibre ako sa unang sweldo kong maaaring muling matanggap. hangga't wlang 60K sa account ko, ndi ako manlilibre.:p haha..

pero bago ang lahat ng yan, bibili muna ako ng nba live 07. sabi ni imon pangit daw 08. eenjoyin ko muna 07. hehe... sana mei mas mura sa 300 na binebenta ng galle sa kin kahapon.

One More Chance

Rating:	★★★★★
Category:	Movies
Genre:	Drama

eh sa inabangan ko eh... haha... sa gateway ko pa pinanood kasama si che...:p

John Lloyd: Typical lalaki. Controlling to some extent, practical to the point of insensitivity, pero kei Bea umiikot ang buhay. Judgmental din to some extent, siguro dahil na rin sa cloud na na-cause ng sakit na dinaranas.

Bea: Typical babae. Sa sobrang pagmamahal sa partner nya, kinakalimutan nya ang sarili nya. sa pagpili nyang umikot ang buhay nya kei John Lloyd, halos pinipigilan nya na ang kaligayahan nya. AT, pag mei problema, ayaw mag-share sa partner... gusto nyang sarilihin na lang ang problema kahit na ndi na nya kaya para lang ndi xa kaawaan o para lang maipakita na kaya nya naman.

eto lang yan eh:

Maja: mahal mo ba ako?
JL: alam mo namang mahal kita eh..
Maja: eh xa ba mahal mo?
JL: ..... ayokong makita kang nasasaktan.
Maja: (extends hand to cover JL eyes until it closes) para kung masaktan man ako, ndi mo makikita...

un lang.:p

...bata, bata, anu gusto mo maging paglaki mo?...

parang nakakapeste na pag tinatanung ako nyan nun bata pa ko..


pero ngayong hindi ko pa rin alam kung anung trabaho na ang dapat pinapasok ko, unti unti ko nang naiisip na importante palang magkaron ng ambisyon iba sa "sana manalo ako sa lotto". Iba na yung habang nag-aaral ka eh hinahasa mo ang galing mo sa isang paksa at pagdating ng kolehiyo eh pagtibayin ito at bigyan ang sarili ng kredibilidad para pagtapak mo sa totoong mundo eh hindi ka nangangapa sa gusto mo gawin sa buhay...


ako? eto. walang trabaho pero mapili. binigyan ng malaking sweldo, inayawan kasi nakakabobo. nakakuha ng trabaho para sumulat, aayawan dahil kakain ng buhay. 60pages in 2weeks as starter, 150 minimum as regular? ayoko namang uuwi ako sa bahay eh trabaho pa rin gagawin ko... kaya nga uwian eh. buti pa pag-aaral, mei bakasyon, eh eto? tama na siguro freelance muna habang nagmumuni-muni sa mga gustong gawin sa buhay...


akalain mo un, dapat palang seryosohin un tanung na un? yun pala magbibigay ng direksyon sa bata sa buhay na tatahakin nya...


at nalaman ko un ngayong nakatawid na ko sa kalsada ng oportunidad na tinatatawag nating edukasyon. mahirap pa rin naman kun nakatawid ka na eh babalik ka pa, lalo na't hindi mo pa rin alam kung anu bang liko ang babalikan mo sa kalsadang un...

...the makati adventure part 2...

sa makati, parati ako naliligaw... walang isang punta na ndi ako naligaw... nun tinawagan ako ng writers.ph na bumalik sa kanila, naisip kong siguradong ndi na ko maliligaw, dahil alam ko na ang pupuntahan ko...


pero ndi pala kaligawan ang magiging problema ko nun araw na un, kundi chorizo.



oo chorizo... chorizong ginawang longganisa ng katulong namin... akalain mo ba namang un original Cebu chorizo na paisa-isang hinihiwa hiwa para gumawa ng sangag eh ginawang ulam at sinabay sabay lutuin ang 8 piraso? ako naman si gago, ayaw magsayang ng pagkain. inubos ko un isang buong piraso...



eto na ang adventure...



Rosario pa lang, kumikirot na yun tyan ko... naisip ko, sige, kaya yan... para yan lang eh... mula pagkabata kinakaya ko naman magpigil ng buong araw, anu ba naman ang pagkakaiba ng araw na to?

G-liner. nakatayo ako. mejo nagbabadya ang bwakanginang tyan ko... pero sige.. kayanin... malamig ang pawis ko, pero sige.. "it's just a phase..."


bumaba sa Galle, tumawid at nag-antay ng bus na papuntang Ayala para kun makatulog man ay di ganun kalayo ang babalikan....


10mins.. la pa rin... peste...


susunod na bus, kahit ano pa, sasakay na ko... nahihirapan na kong palakad lakad para mabaling ang atensyon ng katawan ko sa nagbabadyang jebs..



ayun. sakto. Ayala. sakay na ko, umupo sa isang sulok na pinagsisihan ko din. ang natatanging bintanang maliit na katabi ko eh sakto ang mukha ni sam milby. nahaharang ang view ko sa lugar na kinaroroonan ko... pero lakas loob pa rin akong natulong dahil baka mei sumilip na...


buendia station. tsambang narating ko at nagising ako... nahihirapan na talaga ko... una na dibdib ko sa paglakad... di ko pa alam sasakyan ko... nagtanung pa ko... ang 2 jeep na naabutan kong walang laman eh kala mo nilanggam lang sa biglaang dami ng taong sumunod sa pagtawid ko... ako pa naubusan ng pwesto.


hindi ko na kaya. sa shell na ko makikipagsapalaran... bibili ako ng tissue. oo, kadiri. tissue lang kaibigan ko... ayaw ko man, kadiri man, pero putangina, buti na un kesa binti ko maramdaman ang maduming tsokolate (yak.. daming pde description eh...)...


ang shell pala ay mei promo ulit na nagbebenta sila ng die cast models ng ferrari... akalain mo ba namang un mama sa harapan ko eh sobrang tagal pang pumili...gusto ko itapon un isandaan ko at sumigaw ng "keep the change!!" para lang makatakbo na ko pero tyinaga ko... matapos bilhin ang kaibigang tissue, antagal nanaman ng inantay ko para sa CR na wala namang sumasagot sa kin.. paglabas ko at sinilip ang CR ng mga babae ay parang mei "hallelujah" sa background ng isip ko dahil nakabukas ng cubicle at walang tao... pero inisip ko na lang na baka mei emergency na kelangan magCR na babae at ndi makapasok...


pinigil ko na lang ulit... pero sa jeep, ayun, bawat tigil nararamdaman ko ang pagkatok sa tyan ko... kaya pagdating sa kanto, pinili ko na lang sa petron maglabas ng sama ng loob kesa sa opisina na nasa kabilang street lamang...





peste... allergic na ata ako talaga sa makati.... aberya talaga parati...

...@Sbarro...

2 megapixel camera nga, wala naman silbi... hirap magpose, madalas pang out of focus... oh well...:p

...the makati adventure (ang pakikipagsapalaran ng isang mangmang sa pinuntahang lugar)...

<delayed blog... di ako nakakagamit ng comp eh>

          Every time going to makati is my first time. "First time" ang parating dahilan ko kya ako late sa kahit anung appointment ko.. Di ko kasi alam ang tamang babaan o tamang sakayan. Dahil dito, nilalakad ko na lang ang Makati, iniisip na mas mararating ng paa ko ang lugar na pupuntahan ko kesa ng jeep,fx,bus,o taxi na kailangang sumunod sa traffic rules ng Makati na sila sila rin lang ang nakakaintindi..        

         Minsan, bibisitahin ko si che sa ojt nya.. Sa Rufino daw, paglampas lng ng Paseo de Roxas.. Sumakay ako ng jeep mula Edsa at paulit ulit na sinabi sa driver na sa rufino ang baba ko.. Oo naman ng oo un loko, tapos nun tila dulo na ng walang hanggan, nagtanung na ko kung san un. Saka lang sinabi sa kin ni kupal na dapat kanina pa ko bumaba. Kaya ayun. Sa mei makati med na ko pinababa.. Kun di pa trapik, di pa ko ibababa.. Nilakad ko nang nakatingala ang Ayala ave kakahanap sa nalampasang Rufino, at ayun, nakita ko din..      

           Minsan naman, pupunta ako sa Paseo de Roxas para mag-apply. Oo, alam ko na nabanggit na kanina ang nasabing street, pero eto ako'T nakalimot.. Mula glorietta, lumabas akong ayala ave at nagsimulang maglakad. Iniisip ko kasing Paseo un huling intersection sa ayala. Pagdating ko ng ayala triangle, naisip kong mag-jeep na lang dahil malayo pa ang dulo. Tingala nanaman pagkalampas ng unang intersection (Na lingid sa kaalaman ko NUNG PANAHONG YON ay Paseo na) at nang marating ang dulo at walang nakalagay na pangalan ng street ay nagpanic ako na di pahalata. Naliligaw nanaman ata ako. Para di magago sa labas, di ako nagpahalatang ligaw. Nang bumaba ang mga kasama ko sa jeep ay bumaba din ako,pero di ko alam kung anung sulok ng makati un.. Taxi ang katapat papunta Paseo. Salamat sa anghel ko na nung panahon na yon ay nasa katauhan ng isang babaeng bigla na lamang bumaba sa likod ko tungo sa building na kinaroroonan ko. Perfect timing. Salamat ulit Lord.Ü        

        minsan ulit, ok na ang araw, dahil alam ko na ang pupuntahan ko gawa ng "Prior experiences". Nasabihan ako ng tito ko na bisitahin ang pinsan ko sa makati med dahil naconfine ito. Binisita ko sya matapos ang pinuntahan kong interview. Sa pagdalaw ko, nautusan nya ko bumili ng subway sa rcbc plaza. Tatawid lang ako, at pati un ay alam ko. Un nga lang, di ata talaga pde lumampas ang isang araw nang hindi ako naliligaw. Of all places na maliligaw ako: sa loob pa mismo ng makati med. Peste kasi un 2 exit na elevator eh.. 2 tao ang sinundan ko para lang makalabas,ngunit pareho nila akong binigo..lumusot pa ko fire exit pra kunwari alam ko kun san ako papunta..    

        Hindi bago ang araw na to.. Well, siguro m bago,kasi di ako nalate sa interview ko, at dalawa ang pupuntahan ko ngayon. Para prepared,tinanung ko na sa tatay ko na dating nagtatrabaho sa makati kun san ang mga lugar na pupuntahan ko at nagresearch na din sa lumang "ins & outs" nya ng mga kalsada.. Kinabukasan maaga akong umalis,at dahil nasimtulate ko na ang trapik, naisip kong maigi na sumakay sa bus na aircon kahit trapik kesa magMRT.. Sa Buendia ako dapat bumaba.. Habang nagbabasa ng "Stainless Longganisa" ni Bob Ong,naisipan kong matulog na muna. Pamulat ng mata ang unang salitang nakita ko ay "Buendia"..inisip ko 2loy na antayin na lang tumigil ang bus sa tamang baban. But no, naisip nyang sa ayala na tumigil. Inisip ko na magjeep papunta makati ave,kaso trapik sa ayala. Plan b: bus papunta buendia, tapos lakad to makati ave. Trapik din. Nilakad ko na lang. At akalain mong anlayo pala nun. Pag nagddrive kasi ako parang anlapit lang eh.. Mei terminal sa kanto,pero pinili kong di na sumakay dahil nga feeling ko  kasi malapit lang.:p ayun, matapos ang paglalakad ng sa init ng araw habang naka-itim, malapit na ko sa unang kanto. at akalain mong ndi pa pala yun ang makati ave... isang kanto pa pala... peste... napalayo nanaman.... matapos ang interview na nagtagal ng mga 30mins lang ata, umikot na ko at nagsayang ng oras dahil 2pm pa ang susunod kong interview... ang address naman ay rufino corner salcedo... rufino alam ko dahil ang kantong un ay  ang building ng ojt nila che, samantalang sa isang dulo nun ay ang Lyceum kun saan  nabibisita si Kuya Ags pag napapadpad ako sa Makati. so naisip kong sa Ayala ave tuntunin ang daan. malaking pagkakamali pala yun... ang salcedo pala ay malapit pa sa makati med, na mga 15mins ko ata nilakad mula Ayala Ave...

          Pag nag-aaply tuloy ako ng trabaho sa Makati parang sayang parati ligo ko... kung di sa MRT o sa byahe, sa lakad....

          At least parating basa buhok ko... yakk.. haha.... at parating mei design na bilog o oval sa bandang harap ko o kaya nama'y isang malaking tila pakpak na sinasakop ang kalahati ng likod ko na darker shade lang ng kulay ng damit ko sanhi ng pawis. yakkk...