...blog, tong-its, kimi and WORK...

<background cheer: go! depensa!!>
away blog walang mapapala. lilinawin ko lang, di ko ipiapaalam sa mundo ang hinanakit ko sa buhay, dahil alam ko namang wala silang magagawa para maresolbahan ang problema ko. pag oras lang ang kaibigan mo, at wala kang magawa sa buhay, kakausapin mo na lang ang sarili mo. "blog" ang pakikipag-usap ko sa sarili ko. ngayong binabasa mo ito, iyon ay marahil isa ka sa mga taong ito:

!.  wala ka rin magawa at gusto mo ring mangialam ng buhay ng mei buhay
2. interesado ka talagang malaman ang buhay ng taong pinag-babasahan mo ng blog
3. natuwa ka minsan sa pagsusulat ng taong ito kaya naisip mong basahin ang iba pa nyang ginawa
4. natuwa ka sa title, kala mo mei sense.
5. kaaway mo sa pulitika ang taong ito kaya gusto mo hanapan ng butas para masiraan
6. stalker ka.
7. trabaho mo talagang magbasa ng blog at i-ban ang mga miyembrong bastos mag-blog.


ang blog ay ginawa ko. pero naseio pa rin kun gusto mo basahin. kung #2 o #3 ka ngayon, maraming salamat. pero choice mo naman ulit kun maaapektuhan ka, kun magrereply ka, tutulong ka, o kun anu pa man. kun wla naman nagbabasa nito kundi ako lang, wala rin problema. basta nailabas ko ang naisip ko. ang punto, ang blog ay hindi nangangalabit. kun nangalabit man ito, tao pa rin naman ang pipili kun lilingunin ito o ndi... kya di ko ipinagmamalaki sa mundo ang mga problema ko sa buhay. sa sarili ko lang. bahala na ang tao kun gusto nya makialam.

pero di ako galit. gusto ko lang sabihin yan. sayang eh... defensive pa naman ako... hehe...labyu beh... at di tulad ng ibang nasabi, sinabi ko na yan bago pa mailagay dito...


after word wars, picture picture ulit. and we move on....


mei tuna sashimi tatay ko sa bahay. sayang naman kun di gagawin pulutan. buraot naman kun kwentuhan lang kami kasabay ng inuman, kaya nag tong-its kami! haha.... matagal na ko di natatalo at pag kinakapos na ko ng funds eh nagiging source of income ito... pero nun binigyan ako ng pera at nagsugal ako gamit ito, ayun, nabawasan pa.... greed nga naman... peste....



news of the week: Kimi Raikkonen snatches F1 title from promising young Lewis Hamilton and defending champion Fernando Alonso by the slimmest of margins: 1 point.


exciting kaya... kahit mei tama ako gusto ko abangan eh... ang galing kasi 3rd si Kimi sa standings tapos 2 "ifs" lang ang chance nya para manalo xa ng championship. un lang, nadali nya un 2 "ifs" na un... mahusay... ok sana si Lewis manalo kasi F1 history un, rookie-champ, youngest pa... basta wag lang si Alonso. yabang eh.... kahit na nakakatamad manood ng F1 minsan, exciting ngaung wala na si Schumi... walang matinding lamang sa standings... nakakatuwa kasi kailangan bawat point nitong huling race ng season... asteeg.... hehe....


nakarinig nanaman ako ng sermon.... ang pihikan ko kasi sa trabaho eh... pang-call center nga lang ata talaga trabaho ko... kun san san ako nag-aaply lahat "tawagan ka na lang namin" pero bago un ang pinaka huling linya sa kin "we will review this, because I don't think your course is in line with what we are looking for" normally sa HR post. ayaw ko na ng CSR. peste eh. nakakabobo. MedRep naman, ok sana, ako lang tong gago na ganito ang minsang ginawa:

HR: "are you willing to be assigned to anywhere in the country? for example, three years in Cabanatuan?"

me: "I'd like to answer yes, but no. I quit my first and only job because I didn't have enough time for my family and friends due to the night shift. By being assigned to a new place, I could easily say that I would take it as an adventure, but at the same time, I am aware that saying and doing are two different things. I once left a promising start in my previous occupation due to having no time with those people who matter to me, so I fear that I might end up doing the same here."


sinabi ko sa magulang ko at iba tito, ndi daw ako makukuha sa ganun. alam ko. kun HR din ako di ako kukuha ng taong ndi pala sigurado kun magatatagal xa eh... baka gastos lang sa min... pero pota, kun maging HR ako gusto ko pa rin i-consider un... i don't like the idea of sucking up to the company you're applying for to get the job... in all honesty i say what i want to say so that if ever i get hired, they know the type of person i am....


but frankly that's not getting me anywhere right now... the thing that i'm sure of right now is that MedRep is a 25% possibility, CSR is 1%, HR is 50% possibility, writing is 25% possibility, and others would be at 24% for me.... kaso sa totoong buhay: MedRep 30% (depende sa lugar at dahil mapili ako...half-hearted talaga ko.. kotse lang habol ko dun...), CSR 68% (dahil kahit high school pde na), and others 2%...


pero pota, pag mei opportunity ulit na kumatok, tatanggapin ko na.... kalilimutan ko na muna ang putanginang prinsipyo nang pagiging tapat sa gusto mo talagang sabihin at sisipsip na lang ako sa ina-applyan ko para lang makakuha na ng trabaho... kun sa ibang lugar man eh titiisin ko na lang.... kesa araw-araw kang masumbatang walang silbi sa bahay pero sa ibang tao nagsisilbi...